muis

Het klinkt onvoorstelbaar maar is toch waar. In onze Westerse samenleving wordt ongeveer de helft van alle verhandelde sigaretten verkocht aan mensen met een psychische aandoening. De relatie tussen roken en het hebben van een psychiatrische aandoening is intens. Terwijl, mede onder druk van de (sociaal) beperkende maatregelen roken in de algemene bevolking (te) traag maar zeker afneemt, blijft de overgrote meerderheid van patiënten met een psychiatrische aandoening verhangen aan tabak.

Het meest uitgesproken geldt dit nog voor mensen met een verslaving of psychotische stoornis waar ongeveer 80% van de patiënten uitgesproken tabak afhankelijk is. Roken is slecht voor de gezondheid, ook als je een psychiatrische stoornis hebt. Recent onderzoek toont dat als je kampt met een ernstige psychiatrische aandoening, je ongeveer twintig jaar aan levensverwachting inboet. Dit is enorm en een groot deel hiervan is terug te brengen tot de effecten van langdurig roken. Waarom roken dan zoveel patiënten? Redenen zijn veelvuldig, maar ongetwijfeld speelt ook mee dat patiënten bepaalde voordelen ervan ervaren. 

Is het dan hopeloos? Stoppen of verminderen met roken is moeilijk, voor mensen met en zonder psychiatrische aandoeningen. Maar het kan! Meer en meer wordt er binnen de geestelijke gezondheidszorg gewerkt naar een rookvrij klimaat. En ook behandeling heeft kans op succes. Rook stop programma’s tonen bij patiënten met ernstige psychiatrische aandoeningen significante effecten.

Stoppen met roken is letterlijk van levensbelang. Mensen overlijden vroegtijdig ten gevolge van hun rookgedrag, niet door hun psychiatrische aandoening. Het aanbieden van een rook stop programma moet een standaard onderdeel zijn van elke psychiatrische behandeling!

Prof. Dr. Geert DomUniversiteit Antwerpen, UA, België
Hoofdgeneesheer PZ Broeders Alexianen, Boechout, België
Voorzitter Belgische Beroepsvereniging Psychiatrie

Ik hoorde ooit op tv een arts zeggen, dat mensen met depressieve aanleg niet kunnen stoppen met roken. Als ik zo iets hoor wordt ik opstandig. Het zijn juist mensen, waarbij het leven regelmatig tegen zit, die heel sterk zijn.

Natuurlijk moet ik toegeven, dat het wel moeilijk is, omdat deze mensen vaak heftiger reageren op bepaalde situaties. Dat zit mij ook altijd in de weg als ik een poging tot rookvrij leven onderneem. Ik heb tenslotte door mijn stoornis een lagere frustratie-tolerantie-grens (mooi woord voor galgje). Deze is door therapie al wel iets hoger gaan liggen, maar bij bepaalde situaties ligt die grens nog heeeeel laag.

Ik ben ondanks dat wel altijd een aangepaste roker geweest. Nooit moeilijk gedaan als ik ergens niet binnen mocht roken (dit doe ik thuis ook al lang niet meer). Niet meer mogen roken in restaurants, daar was ik zelf ook blij mee. Mijn voordeel daarin is altijd geweest, dat ik eigenlijk al heel lang een hekel heb aan alles wat met roken te maken heeft. Ik bedoel, geef nou zelf toe, wat is nou lekker aan een gewoonte waarbij je uit je mond ruikt naar een gecremeerde muis :)